استانداردهای دوگانه ی ما ملت

پرزیدنت سابق ،دکتر ، همیشه شاکی بود که چرا غرب در برابر ایران استانداردهای دوگانه داره. مثلا چرا درباره ی حقوق بشر پرونده ی ایران رو پیرهن عثمان کرده ولی به پاکستان و عربستان سعودی کاری نداره؟ . یا درباره ی پرونده ی هسته ای چرا به بمبهای هسته ای اسرائیل و هندوستان کاری نداره ولی گیر داده به چرخه ی سوخت هسته ای ایران که کلا یه فعالیت صلح آمیزی هستش؟

این بنده ی خدا غافل بود که اصولا ما ایرونی ها خودمون از بنیانگذاران و سردمداران استانداردهای دوگانه هستیم و اینکه رئیس جمهور ما به استانداردهای دوگانه ی کشورهای دیگه گیر بده و درباره ی استانداردهای دوگانه ی خودش و مردمش حرفی نزنه خودش  جزو استانداردهای دوگانه است و همه ی مردم دنیا سر این قضیه بهمون می خندن (یادمه در کنفرانسی که درباره ی تبعیض نژادی بود ایشون به اسرائیل گیر داده بود، یکی هم نبود که بپرسه مثلا شما که توی کون تبعیض ندارید از بهمن 57 تا امروز چند تا وزیر سنی داشتید یا چند تا افسر ارمنی داشتید یا چند تا معاون وزیر بلوچ داشتید؟ )

***

استانداردهای دوگانه به قدری در ما نهادینه شده و در رفتارهای ما استاندارد شده که اصلا دیگه به چشم نمیاد. مثلا سر چار راه اگه سرباز نیروی انتظامی ایستاده باشه باهاش یه جوری رفتار می کنیم ولی اگر سرهنگ نیروی انتظامی ایستاده باشه یه جور دیگه رفتار می کنیم. توی ادارات دولتی، مدارس، شهرداری ها و. با ارباب رجوعی که مایه دار باشه یه جور رفتار می کنن با ارباب رجوعی که وضع مالی ش خیلی خوب نباشه یه جور دیگه رفتار می کنن 

با طرف که صحبت می کنی می ناله از حمله ی اعراب به ایران در 14 قرن پیش و اینکه زن و بچه ی مردم رو به بردگی بردن و کردن و غارت کردن و من از عربها بدم میاد و از همشون متنفرم و اینها بعد از طرف می پرسی محبوب ترین شخصیت زندگی ت کیه برمیگرده میگه مولا امیر المومنین. وات؟ مگه ایشون عرب نیس؟ تو که از عربها بدت میومد . میگه نه تو حالیت نیس. ایشون موضوع ش فرق داره.

***

به تبع همین رفتارهای جمعی ماست که استانداردهای دوگانه در ت خارجی ما هم نمود پیدا میکنه.

مردم و دولت ما سالها است که مثلا دخالت آمریکا و انگلیس رو توی کودتای 28 مرداد محکوم می کنن اما خودشون تقریبا در تمامی کشورهای همسایه دخالت می کنن بعد که اعتراض می کنی و میگی که از نظر اخلاقی چه فرقی داره که آمریکا در ایران دخالت می کرد یا ایران توی عراق. میگه نه تو حالیت نیس. فرق داره. ایران برای حفظ امنیت ش داره توی عراق دخالت می کنه. میگی بابا جون آمریکا هم بهش گفته بودن که ایران قراره بیفته دست کمونیستها و چون کمونیستها اون موقع دشمن آمریکا بودن به خاطر امنیت ش در ایران کودتا کرد. میگه نه تو غرض ورزی داری.

میگی چرا ایران به بشار اسد کمک می کنه خوبه ولی عربستان به یمنی های سنتی کمک می کنه بده؟ میگه نه تو حالیت نیس. ایران به دوستاش کمک می کنه. میگی خوب عربستان هم به دوستاش کمک میکنه. چرا عربستان به دوستاش کمک بکنه بده ایران کمک بکنه خوبه؟ میگه نه تو غرض ورزی داری.

کار به جایی رسیده که من یواش یواش دارم فکر می کنم این حکومت نیس که با تبلیغات خودش به مردم القا کرده که ایران باید در تمام کشورهای منطقه جای پا داشته باشه بلکه این مردم هستن که دولت رو دارن به صورت غیرمستقیم هل میدن به این سمت. یعنی اگر دولت ایران توی عراق و سوریه و لبنان و فلسطین و یمن و افغانستان و بوسنی و . داره این همه هزینه میکنه در حقیقت داره به ندای مردم ش جواب میده که هنوز در پی رویای امپراطوری هخامنشی و ساسانی هستن و دوست دارن که مرزهای ایران رو به همون جایی برسونن که 2500 سال قبل بود و البته چون جغرافیای ی جهان اجازه ی چنین حرکتی رو نمیده سعی می کنن که نفوذ ی ایران رو توی این کشورها به قدری افزایش بدن که این کشورها به صورت عروسکهای خیمه شب بازی ایران دربیان. 

در عمل همون راهی رو داریم میریم که شوروی بعد از جنگ جهانی دوم رفت. حالا بد نیست که بعد از سی سال از فروپاشی امپراطوری سرخها نگاهی بندازیم به توان کرملین و نتیجه ی اون و توان خودمون و نتیجه ای که قراره بگیریم. اگر روسها با اون همه امکانات سخت افزاری و نرم افزاری و جمعیت زیادشون و قدرت نظامی شون و بمبهای هسته ای شون و ماهواره های جاسوسی شون تونستن امپراطوری خودشون رو حفظ کنن ما هم در آینده خواهیم تونست امپراطوری منطقه ای مون رو حفظ کنیم  

به قول شاعر تا کور شود هر آنکه نتواند دید

رضا کیانی