اصولا برای اینکه بتوان در ج.ا به پست و مقامی رسید نیاز به ذره ای کلاشی و دروغگویی ژنتیک هست. در یکی از قسمتهای مجموعه دروغ 13 نشان دادیم که سردار حاجی زاده چگونه سعی داشت تا از بی سوادی عمومی مردم در جهت تبرئه خود و سازمان زیردستش استفاده کند. مصاحبه های منتشر شده بعدی از جواد ظریف و دیگر اعضای کابینه حسن روحانی فاش کرد که از همان لحظه ابتدایی فاجعه نیروی هوایی سپاه قصد نداشته تا سقوط هواپیمای اکراینی را گردن بگیرد. اما نمونه سردار حاجی زاده نه اولین و نه آخرین است. شنیدن داستانهایی مانند مستعان 110 و غیره دیگر باید برای مردم ما عادی شده باشد. برای نمونه بد نیست که نگاهی به یک پرونده قدیمی تر بیاندازیم.
در اواخر سال 1388 بود که وزیر دفاع وقت، سردار احمد وحیدی، از یک هواپیمای دوموتوره رونمایی کرد وحیدی ادعا کرد که طراحی و ساخت این هواپیما توسط پرسنل وزارت دفاع انجام شده است.
اما حقیقت داستان این بود که هواپیمای به اصطلاح فائز یک هواپیمای سبک اروپایی بود که به صورت کیت فروخته می شد. هر کسی که می توانست پول کافی بدهد می توانست به راحتی این هواپیما را بخرد و در گاراژ خانه اش مونتاژ کند. اینکه چرا کیت این هواپیما را خریدند و به عنوان تولید وزارت دفاع فروختند هیچ گاه معلوم نشد؟ این که برای خرید این هواپیما و انتقال آن به ایران چقدر هزینه شد و چند برابر پول واقعی دولت از جیب بیت المال خارج شد هیچ وقت معلوم نشد؟ و اینکه چرا الان هیچ عکسی از این شاهکار صنایع هوایی ایران در سایتهایی که آن زمان این خبر را پوشش داده بودند پیدا نمی شود هم هیچ گاه معلوم نشد؟ همان طور که سرنوشت مستعان 110 هیچ گاه معلوم نشد و این سوال که با وجود ادعای ساخت و طارحی انواع و اقسام پهپاد در داخل کشور دست آخر این پهپاد ترکیه ای بود که توانست هلیکوپتر سقوط کرده مرحوم رئیسی را پیدا کند نیز هیچ گاه معلوم نشد.
اطلاعات مربوط به هواپیمای دو نفره به اصطلاح ساخت وزارت دفاع را می توانید در آدرس زیر بخوانید:
http://en.wikipedia.org/wiki/Colomban_Cri-cri
نخستین هواپیمای تک سرنشین دو موتوره کشور با نام فائز رونمایی شد - ایرنا (irna.ir)
رونمایی از هواپیمای تک سرنشین دو موتوره ایران - همشهری آنلاین (hamshahrionline.ir)
http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=1032052
در زمان جنگ اول جهانی امکان نداشت که یک بمب افکن برای بمباران شبانه اعزام شود و بتواند در تاریکی شب هدف خود را یافته و به دقت بمباران کند. اما در فاصله بین دو جنگ، تکنولوژی الکترونیک پیشرفت زیادی کرده بوذ. در ابتدای جنگ دوم جهانی، لوفت وافه -با بهره گیری از تکنولوژی الکترونیک-می توانست شبها به اهداف خود در بریتانیا حمله کند. هر دو طرف دانشمندان خود را بکارگرفتند تا بتوانند تلفات بیشتری به طرف دیگر واردکنند یا از واردشدن تلفات به نیروها و ذخایر خود جلوگیری کنند. در این جنگ، تکنولوژی در برابر تکنولوژی و علم در برابر علم قرارگرفت و این نبرد اندیشه ها، نبرد پرتوها نام گرفت. سربازان این نبرد نه لباس خاکی بلکه لباس آزمایشگاه پوشیده بودند و به جای تفنگ و نارنجک در دستانشان اسیلوسکوپ و لامپ خلا داشتند. در انتها، دانشمندان بریتانیایی -در وزارت هوانوردی- با دانشمندان آلمانی وارد نبرد شدند و آنها را از میدان به درکردند. داستان این پیروزی علمی را در فایل زیر بخوانید.
در روز19 آگوست سال 1981 برای اولین بار تامکتهای آمریکایی توانستند توانایی های خود را در یک رزم هوایی نشان دهند. در آن روز، دو فروند تامکت -که از ناوهواپیمابر نیمیتز برخواسته بودند- پس درگیر شدن با دو فروند سوخو-22 نیروی هوایی لیبی بر فراز دریای مدیترانه توانستند هر دو هواپیمای لیبیایی را سرنگون کنند. اعضای گروه پروازی آمریکایی عبارت بودند از سرهنگ کلیمن (لیدرپرواز) و کمک خلبانش ستوان یکم ونلت، ستوان یکم مک زینسکی(وینگ من) و کمک خلبانش ستوان دوم اندرسون.
ستوان مایک ساسر در آن زمان در عرشه ناو نیمیتز خدمت می کرد و یک کپی از مکالمات صورت گرفته بین خلبانهای آمریکایی و ناوهای درگیر در ماجرا برای خود برداشت و پس از بیست سال آن را منتشرکرد. بد نیست که نگاهی به این گفتگوها داشته باشیم.
جیرو هُریکُشی سرطراح شرکت میتسوبیشی و کسی بود که جنگنده افسانه ای زیرو را برای ارتش ژاپن در جنگ جهانی دوم طراحی کرد. زندگی نامه او را می توانید در اینجا بخوانید.
ژنرال جوزف کامهوبر (1896-1986) اولین فرمانده ی جنگنده های شبانه ی لوفت وافه در طی جنگ جهانی دوم بود و توانست اولین سیستم دفاع شبانه ی موثر را برای آلمان سازمان دهد. زندگی نامه او را در اینجا بخوانید.