بسیاری از ایرونی ها رسم شونه که موقع تحویل سال نو به دیوان خواجه ی شیراز تفأل می زنن. منم امسال یه فال حافظ گرفتم و رسیدم به شعر زیر:
این چه شور است که در دور قمر می بینم
همه آفاق پر از فتنه وشر می بینــــــــــــم
هر کسی روز بهی می طلبد از ایــــــــــام
علت آن است که هر روز بتر می بینـــــــم
ابلهان را همه شر بت زگلاب وقند اســــت
قوت دانا همه از خون جگر می بینـــــــــم
اسب تازی شده مجروح به زیر پـــــــــالان
طوق زرین همه در گردن خر می بینــــم
دختران را همه جنگ است وجدل با مادر
پسران را هم بد خواه پدر می بینـــــــــم
هیچ رحمی نه برادر به بــــــــــــــرادر دارد
هیچ شفقت نه پدر را به پسر می بینم
پند حافظ بشنو خواجه برو نیکی کـــــن
که من این پند به از دُرّ وگهُر می بینم
پی نوشت1: متوجه هستید که در بسیاری از نسخه های حافظ که توی کتابفروشی ها میفروشن این غزل حذف شده.
پی نوشت 2: فایل صوتی ش رو می تونید از اینجا گوش کنید.
قبلا درباره ی اهمیت فلسفه ی علم صحبت کردم و یه پادکستی رو هم معرفی کردم. برای اینکه بحث تکمیل تر بشه گفتم دوره ی فلسفه ی علم دکتر شیخ رضایی در سایت مکتب خونه رو هم معرفی کنم. این دوره به صورت رایگان هست و میتونید دانلودش کنید و ببینید. از دستش ندید.
اواخر جنگ جهانی دوم که شد تقلیل رفتن شدید نیروی انسانی رایش سوم سبب شد تا هیتلر برای دفاع از آلمان به بچه-سربازها روی بیاورد. فیلم کوتاه زیر مستندی است که این مسئله را نشان می دهد. بعدها به این موضوع برمیگردیم:
کیمیا چیست؟ کیمیاگر چه می کند؟ آیا احتمال تبدیل فلزات بی ارزش به طلا و نقره وجود دارد؟ آیا کیمیاگران کَهُن توانستند به آرزوهایشان دست پیدا کنند؟ چرا کیمیاگران نوشته های خود را به رمز می نوشتند؟ بنیانهای فکری کیمیاگری از چه چیزهایی نشأت گرفته بودند؟ آیا فعالیتهای کیمیاگری برای جامعه ی بشری مفید بوده اند؟ رابطه ی بین کیمیاگری و شیمی مدرن چیست؟
بحث که درباره ی کیمیاگری باشد همه چیز تیره و تار می شود. انگار که از پشت مه به موضوع می نگریم. سوالات بالا ممکن است هر ذهنی را درگیر کنند. برای روشن شدن بحث پادکست تقریبا 50 دقیقه ای درست کردم که به ریشه های تاریخی و فلسفی کیمیاگری و ورود آن به دنیای اسلام پرداخته ام.
لازم به توضیح نیست که کیمیاگری پس از افول علوم در جهان اسلام به حرکت خود در دنیای غرب ادامه داد. بحث درباره ی انواع روش کیمیاگری و مسیر آن تا رسیدن به شیمی مدرن مجال دیگری را می طلبد.