افلاطون اعتقاد داشت که مرکز در زمین کائنات قرار دارد و سیارات در مدارهایی دایره وار به گرد آن می چرخند. این فرض با مشاهدات و رصدهای نجومی سازگار نبود چرا که حرکت سیارات دارای آشفتگی هایی بود که با فرض دایره وار بودن مدارهای آنها جور در نمی آمد. ائودوکسوس شاگرد افلاطون بود و سعی کرد تا با اضافه کردن چند مدار دایره وار دیگر اشکال آشفتگی های حرکت سیارات را بر طرف کند. طرح ائودوکسوس با اینکه بسیار هوشمندانه بود اما اشکالاتی داشت که بعدها بطلمیوس سعی کرد تا آنها را با یک نظریه دیگر برطرف کند. فیلم کوتاه زیر در این باره است: