ما کجاییم در این بحر تخیل واقعا؟

حالا که خوشبختانه بودجه نظامی ایران اصلا در جهان امروزی رقمی محسوب نمی شود بد نیست هم نگاهی به دشمنهای طبیعی و غیر طبیعی ایران بیاندازیم.

تو کجایی در این بحر توهم ما کجاییم

بحث بودجه شد و مقایسه و اینها یادم افتاد که ایران الان 40 سال است برای تمام کشورهای دنیا در حال شاخ و شانه کشیدن است.... با کدام بودجه نظامی؟ همان طور که نگاه می کنید هزینه صرف شده برای نیروهای مسلح ما انقدر کم است که اصلا در نقشه نیامده.... بد نیست اگر قرار است تمام کشورهای منطقه را فتح کنیم دست کم اصلاحاتی اساسی در شیوه بودجه نویسی خود ایجاد کنیم.

ما کجاییم در این بحر تخیل تو کجایی

ایرانی جماعت( اعمّ از مردم و مسئولین) همیشه خودش را با آمریکا و غرب مقایسه می کند. برای اینکه ببینیم ما کجاییم و غرب کجا بد نیست نگاهی هم بیاندازیم به آمار بودجه تحقیقات و توسعه در کشورهای جهاان و مقایسه کنیم خودمان را با دیگران.... همان طور که می بینید ما از نظر صرف پول برای تحقیقات حتی در حد کشورهای فقیری چون لهستان و مصر هم نیستیم... تنها کاری که بلدیم این هست که نفت خدا دادی رو تقریبا بدون هزینه استخراج کنیم و باهاش گوشی سامسونگ و ماشین خارجی وارد کنیم و بدهیم دست ملت و خلاص....

 کاش بودجه نویسان و بودجه تصویب کنندگان و بودجه تلفیق کنندگان ایرانی هم بروند و دست کم بودجه نویسی را از مصر و مالزی یاد بگیرند.....خلاصه که دست همه درد نکند....

نژاد آریایی از کجا اومده؟

اگر به مباحث نژاد آریایی و این ها علاقمند هستید بروید در سایت آکادمیا و نوشته های دکتر رضا ضیا ابراهیمی رو به دقت بخونید. آدرسش هست:

https://kcl.academia.edu/RezaZiaEbrahimi

ایران اسیرِ کابوس است!

محمّد حسین کریمی پور

۱- قواعد بازی جهانی، حاصل برآیند تنازع قدرتها‌ست. تغییر قواعدِ بازی بنفع خود بدون کسب برتری اقتصادی/نظامی ممکن نیست. آمریکا با  بهره از اقتصاد قوی، توان نو آوری، دست برتر در هر دو‌جنگ‌ جهانی، جنگ سرد و ایجاد بلوک غرب، نظم موجودِ آمریکائی و‌ دلار محور  را هوشیارانه آجر به آجر ساخت و  چنددهه حفظ کرد.

۲- انگلیس، فرانسه و اروپای غربی شرکای این کمپانی بودند.آلمان، ژاپن و کره در سایه آن برخاستند و‌سهامدار شدند. چین ابتدا با آن جنگید ولی بعد آنرا نردبان ترقی یافت بر آن جهید و بالا رفت. شوروی و بلوک شرق، کره شمالی و‌ ایران در تخریب آن کوشیدند. اما برای غلبه بر آمریکا و شرکا، مهارت، وزن و‌ خزانه وافی نداشتند. حریف رویشان افتاد و‌ در ماندند. در دنیای ناعادلانه آمریکائی، موضع و مدل بازی حکومت ها فرق می کرد. سرنوشت ملت هاشان هم! 

۳- هیچ نظمی ابدی نبوده و نیست. آمریکا، متحدان و اتحادهایش تدریجا ضعیف می شوند. اتحادیه اروپا، رویای ابر قدرتی را وا نهاده. چین و‌امثال هند و اندونزی در کار طلوعند. بازیگران کوچک و آماده ای چون سنگاپور، اسرائیل، قطر و امارات، پر رنگ می شوند. چین چنان وزن گرفته که تغییر تعادلات جهانی در ربع قرن پیش رو، ناگزیر می نماید . دنیای نیمه دوم قرن، بعیدست آنقدر آمریکائی باشد که بود. کشورها در تب و‌تاب پیش بینی روند آینده و باز تعریف جایگاه خود برای دوران انتقال و دنیای جدید اند. نظمی جدید در کار تولد است.

۴- به یُمن تغییر راهبرد صدور انقلاب به استراتژی تقویت چین، اژدها چهار دهه رشد ممتد اقتصاد را پشت سر نهاده. آن کشور فقیر و‌گرسنه دهه ۷۰، حالا سهمش از اقتصاد جهانی به ۱۵٪ نزدیک می شود. دومین بودجه دفاعی دنیا را دارد که از مجموع روسیه، انگلیس و فرانسه بیشترست!  در تمام این سالها با همین قواعد دنیایِ آمریکائی کج دار و‌مریز، بازی کرده و قوی شده. هنوز هوشمندانه و فروتنانه منکرست که ابر قدرت شده یا در صددست جای آمریکا را بگیرد. چینِ عاقل، لاجرم  ابر قدرت خواهد شد و اکنون نیز قدرت دوم جهانست. 

۵-ایران که حتی ۰/۵٪ اقتصاد یا ۱٪ بودجه دفاعی دنیا را نداشت، بجای تمرکز بر تقویت خود، دنبال تغییر قواعد بازی رفت. جنگ طولانی و بی برنامه با نظم جهانی آمریکایی، ریشه های ایران را فرسوده. خزانه خالی، فساد فراگیر، سرمایه اجتماعی ضعیف، دشمن زیاد، متحد مفقود، سرمایه و‌مغزها در حال فرار، چالش ها زورآور و‌بندهای تحریم محکم است. حکومت کُند و‌ ناهوشمند می نماید و‌ ناتوانِ از حل مساله است.
اینجا ایستاده ایم چون دنیا را نشناخته ، بازیگوشانه  تعادلات ریاضی قدرت را انکار و بدنبال سراب دویده ایم. روزگارمان جوریست که هر که به ما می رسد، نه فقط چین و روسیه بل سریلانکا و عراق بدون توجه به منافع ما، خرِ خود می راند. ضعیف ترین کشورهای جهان، حقوق بدیهی ما (حتی حق تسلط بر اموالمان) را بدون ترس از عواقب، نقض می کند. تا بدل به کشوری فرصت جو، حسابگر و‌ واقع نگر نشویم، آب به آسیاب هر که باشد، گندم ما آرد نمی شود.

۶- ایران عقب افتاد و‌گرفتار اوهام شد . دار و ندارمان را در نبردهایی باخته ایم که اولویت ما نبودند. در کوره راههایی روانیم که به هیچ جا نمی رسد. گرفتار بحرانهایی هستیم که دیگران قرنهاست پرونده اش را بسته اند. گویی طلسمی سیاه بر جان ما مستولیست. اگر می خواهیم طومار این کهن دیار بهم نپیچد، آب را باید به جوی گرداند. دشوار ولی ممکنست. چالش هایمان متعدد و سنگین اند. اما در نیروی انسانی، زیر ساخت ها، موقعیت ژئوپلتیک، پتانسیل تولید، منابع، حجم بازار و اندوخته تمدنی مزایایی داریم. اگر عاقل باشیم، اینها به کار می آیند.  محتاج تغییر از درونیم، تغییر در نگرشمان به جهان و شیوه حکمرانی. باید چالش ها را برسمیت بشناسیم. باید جمهوریت مرده را زنده کنیم و ساختار حکمرانی را با شرائط قرن ۲۱  متناسب کنیم. باید وزن خود و‌تناسبش با دیگر بازیگران منطقه و جهان را بفهمیم . باید راهبردهایی منطبق با واقعیات و اهدافی متناسب با منافع ملی اتخاذ کنیم. باید کاری کنیم ملت احساس پیشرفت کند و راضی باشد.  باید اوهام و خیالات را وانهیم!

خدا ایران را از شر دشمنان بیگانه و خودی حفظ کند! آمین!