تپه های باقی مانده

الان که به سلامتی وکیلان ملت در مجلس یازدهم در حال فتح آخرین تپه های باقیمانده از دوران احمدی نژاد هستند به یاد شعر زیبای رهی معیری افتادم. این شعر در سال 1327 با امضای مستعار شاه پریون در مجله ی تهران مصور منتشر شد. بخوانید و لذت ببریدکه تاریخ دائما تکرار می شود:

وکیلان را ز سودای ریاست، خون بوَد دلها

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

شکایت از جدایی می کند زنگوله ی حکمت

جرس فریاد می دارد که بربندید محملها

شنیدستم ملک داغ ریاست بر جگر دارد

نهان کی ماند آن رازی که کزو سازند محفلها

به آمریکا سفرها کن، گرت دکتر شفق گوید

که سالک بی خبر نبود ز راه و رسم منزلها

ولی هرگز مشو مهمان ارباب جوادیه

که در هر گوشه ی باغش نهان گردیده قاتلها

به کهبد هم ببخشید ای وکیلان! لقمه ی چربی

که آخر بهره ای بخشند منعمها به سائلها

پی نوشت: اسامی که بولدشده اند نام نمایندگان مجلس آن زمان هستند.