هجدهم
شهریور چهلوسه، مسجد اعظم قم شاهد سخنرانی آیتالله خمینی بود. آن روزها
زمزمهی تشکیل وزارت اوقاف بود و آیتالله گفت: «وزارت اوقاف از ما
باشد... یک نفر هم وزیر اوقافش بکنیم، آنوقت ببینید که اینطوری که الان
دارد لوطیخور میشود، نخواهد شد... دست ما بدهید تا ببینید چه خواهد شد،
آنوقت ببینید که ما با همین اوقاف این فقرا را غنیشان میکنیم... اجازه
بدهید مالیات اسلامی را به آنطوری که اسلام با شمشیر میگرفت بگیریم از
مردم، آنوقت ببینید که دیگر یک فقیر باقی میماند؟ من برای شما راه هم
میسازم؛ من برای شما کشتی هم میخرم.» (صحیفه امام، ج1، ص392)
او از سال41 با سخنان طوفانیاش رژیم را در تنگنا قرار داده بود اما این بار از ضرورت واگذاری بخشهایی از حکومت به روحانیون سخن گفت. این درخواست تنها به امور فرهنگی مربوط نبود، او وقتی نفوذ صهیونیستها و بهاییها را در سیستم دولت و حکومت ایران شرح داد گفت: «ما در این مملکت یک وزارتخانه نداشته باشیم؟ همه وزرا از آمریکا؟ خوب یکیاش هم از ما. خوب بدهید این فرهنگ را دست ما... اگر از شما بهتر اداره نکردیم، بعد از ده پانزده سال ما را بیرون کنید... اگر ما گفتیم که شما تحصیل نکنید... اگر ما گفتیم شما به اعماق آسمان نروید. شما عرضهاش را ندارید... عرضهاش را ندارند میگویند روحانیون نمیگذارند... بفرمایید کارخانه ذوب آهن بیاورید، کدام روحانی گفته نیاورید... بفرمایید طیارهسازی کنید، اتومبیلسازی کنید؛ آقا عرضهاش را ندارید.» (صحیفه امام، ج1، ص391)