بر زمین ت میزند نادان دوست

تصویر بالا از صفحه 86 کتاب ملوانی نظام جدید آموزش و پرورش گرفته شده است. همانطور که می بینید نوشته است که نفتکش بریجتون در 13 مایلی غرب جزیره ی فارسی (یعنی در آبهای بین المللی) توسط مینی که بچه های سپاه گذاشته بودند آسیب دید. بعد هم اضافه کرده که این مین ریزی برای مقابله با ناامنی ها و تهدیدات دشمن انجام شد. حالا اینکه وقتی عراق نفتکشهای ایران را در درون آبهای ساحلی ایران هدف قرار می داده ما هم برداشتیم رفتیم وسط آبهای بین المللی مین ریزی کردیم به چه نوع امنیتی رسیدیم البته نتیجه اش را می توانید بعدتر در سوختن سکوهای نفتی رشادت و سلمان ببینید. 

خلاصه اینکه در همه جای دنیا وقتی نیروهای نظامی یا اطلاعاتی کاری بر خلاف قوانین داخلی یا بین المللی انجام می دهند (عملیات کورت) قاعده اش این است که این را اعلام نمی کنند که بهانه به دست دیگران ندهند. ما بر عکس بقیه همه جا جار می زنیم که بر خلاف قوانین بین المللی رفته ایم و در آبهای بین المللی در مسیر کشتی های بی طرف مین ریزی کرده ایم یعنی اینکه:

دشمن دانا بلندت می کند

بر زمینت می زند نادان دوست

خداوند ما را از شر این دوستان در امان نگه دارد.

آمین

استانداردهای دوگانه ی ما ملت

پرزیدنت سابق ،دکتر ، همیشه شاکی بود که چرا غرب در برابر ایران استانداردهای دوگانه داره. مثلا چرا درباره ی حقوق بشر پرونده ی ایران رو پیرهن عثمان کرده ولی به پاکستان و عربستان سعودی کاری نداره؟ . یا درباره ی پرونده ی هسته ای چرا به بمبهای هسته ای اسرائیل و هندوستان کاری نداره ولی گیر داده به چرخه ی سوخت هسته ای ایران که کلا یه فعالیت صلح آمیزی هستش؟

این بنده ی خدا غافل بود که اصولا ما ایرونی ها خودمون از بنیانگذاران و سردمداران استانداردهای دوگانه هستیم و اینکه رئیس جمهور ما به استانداردهای دوگانه ی کشورهای دیگه گیر بده و درباره ی استانداردهای دوگانه ی خودش و مردمش حرفی نزنه خودش  جزو استانداردهای دوگانه است و همه ی مردم دنیا سر این قضیه بهمون می خندن (یادمه در کنفرانسی که درباره ی تبعیض نژادی بود ایشون به اسرائیل گیر داده بود، یکی هم نبود که بپرسه مثلا شما که توی کون تبعیض ندارید از بهمن 57 تا امروز چند تا وزیر سنی داشتید یا چند تا افسر ارمنی داشتید یا چند تا معاون وزیر بلوچ داشتید؟ )

***

استانداردهای دوگانه به قدری در ما نهادینه شده و در رفتارهای ما استاندارد شده که اصلا دیگه به چشم نمیاد. مثلا سر چار راه اگه سرباز نیروی انتظامی ایستاده باشه باهاش یه جوری رفتار می کنیم ولی اگر سرهنگ نیروی انتظامی ایستاده باشه یه جور دیگه رفتار می کنیم. توی ادارات دولتی، مدارس، شهرداری ها و. با ارباب رجوعی که مایه دار باشه یه جور رفتار می کنن با ارباب رجوعی که وضع مالی ش خیلی خوب نباشه یه جور دیگه رفتار می کنن 

با طرف که صحبت می کنی می ناله از حمله ی اعراب به ایران در 14 قرن پیش و اینکه زن و بچه ی مردم رو به بردگی بردن و کردن و غارت کردن و من از عربها بدم میاد و از همشون متنفرم و اینها بعد از طرف می پرسی محبوب ترین شخصیت زندگی ت کیه برمیگرده میگه مولا امیر المومنین. وات؟ مگه ایشون عرب نیس؟ تو که از عربها بدت میومد . میگه نه تو حالیت نیس. ایشون موضوع ش فرق داره.

***

به تبع همین رفتارهای جمعی ماست که استانداردهای دوگانه در ت خارجی ما هم نمود پیدا میکنه.

مردم و دولت ما سالها است که مثلا دخالت آمریکا و انگلیس رو توی کودتای 28 مرداد محکوم می کنن اما خودشون تقریبا در تمامی کشورهای همسایه دخالت می کنن بعد که اعتراض می کنی و میگی که از نظر اخلاقی چه فرقی داره که آمریکا در ایران دخالت می کرد یا ایران توی عراق. میگه نه تو حالیت نیس. فرق داره. ایران برای حفظ امنیت ش داره توی عراق دخالت می کنه. میگی بابا جون آمریکا هم بهش گفته بودن که ایران قراره بیفته دست کمونیستها و چون کمونیستها اون موقع دشمن آمریکا بودن به خاطر امنیت ش در ایران کودتا کرد. میگه نه تو غرض ورزی داری.

میگی چرا ایران به بشار اسد کمک می کنه خوبه ولی عربستان به یمنی های سنتی کمک می کنه بده؟ میگه نه تو حالیت نیس. ایران به دوستاش کمک می کنه. میگی خوب عربستان هم به دوستاش کمک میکنه. چرا عربستان به دوستاش کمک بکنه بده ایران کمک بکنه خوبه؟ میگه نه تو غرض ورزی داری.

کار به جایی رسیده که من یواش یواش دارم فکر می کنم این حکومت نیس که با تبلیغات خودش به مردم القا کرده که ایران باید در تمام کشورهای منطقه جای پا داشته باشه بلکه این مردم هستن که دولت رو دارن به صورت غیرمستقیم هل میدن به این سمت. یعنی اگر دولت ایران توی عراق و سوریه و لبنان و فلسطین و یمن و افغانستان و بوسنی و . داره این همه هزینه میکنه در حقیقت داره به ندای مردم ش جواب میده که هنوز در پی رویای امپراطوری هخامنشی و ساسانی هستن و دوست دارن که مرزهای ایران رو به همون جایی برسونن که 2500 سال قبل بود و البته چون جغرافیای ی جهان اجازه ی چنین حرکتی رو نمیده سعی می کنن که نفوذ ی ایران رو توی این کشورها به قدری افزایش بدن که این کشورها به صورت عروسکهای خیمه شب بازی ایران دربیان. 

در عمل همون راهی رو داریم میریم که شوروی بعد از جنگ جهانی دوم رفت. حالا بد نیست که بعد از سی سال از فروپاشی امپراطوری سرخها نگاهی بندازیم به توان کرملین و نتیجه ی اون و توان خودمون و نتیجه ای که قراره بگیریم. اگر روسها با اون همه امکانات سخت افزاری و نرم افزاری و جمعیت زیادشون و قدرت نظامی شون و بمبهای هسته ای شون و ماهواره های جاسوسی شون تونستن امپراطوری خودشون رو حفظ کنن ما هم در آینده خواهیم تونست امپراطوری منطقه ای مون رو حفظ کنیم  

به قول شاعر تا کور شود هر آنکه نتواند دید

رضا کیانی

Mohsen Rezaei vs. Abbas Babaei; Another scene of jihadi management

جالبترین شعاری که در دو سه سال اخیر به گوش می رسد این است که مملکت نیاز دارد به مدیریت جهادی و البته منظور از مدیریت جهادی چیزی نیست جز ادامه ی همان روشهای مدیریتی که در زمان جنگ با عراق دیدیم. برای بسیاری که آن سالها را به خاطر نمی آورند و یا نبودند که به خاطر بیاورند هر از چندی بد نیست که نمونه هایی از مدیریت جهادی را نشان داد تا بدانیم که قرار است چه گونه سیستمی بر تمامی شئونات کشور حاکم شود.

متن زیر از کتاب جاده ی استراتژیک است. کتابی که توسط مرکز اسناد دفاع مقدس سپاه منتشر شده و به عملیات والفجر 8 اختصاص دارد. در طی یکی از جلسات حاج/دکتر/سردار محسن رضایی از رابط نیروی هوایی درخواست پشتیبانی نزدیک هوایی نیروهای رزمنده در حوالی کارخانه نمک می کند. رابط نیروی هوایی سرگرد عباس بابایی است که چندی بعد توسط آتش خودی مدافعین مرزهای هوایی کشور در کابین عقب اف-5 تیر می خورد و قبل از اینکه خلبان بتواند هواپیما را در فرودگاه بنشاند به فیض شهادت نائل می شود.

خلاصه اینکه از حاج محسن اصرار و از سرگرد بابایی انکار. از سرگرد بابایی اینکه نره و از حاج محسن این که بدوش. در نهایت حاج محسن جمله ای می فرماید که عمق روشهای مدیریتی جهادی را می توان در آن دید:

رضایی: نه بیاید این جا [اشاره به نقطه ای روی نقشه] یاد می گیرد.

بابایی: آنچنان تجربه ای ندارد که بتواند بگردد.

رضایی: خب یاد می گیرند، می گویم یاد می گیرند مرد حسابی!

بابایی: [با خنده] همه شان زمین می خورند بعد یاد می گیرند.

رضایی: چرا؟ خب اگر کسی زمین نخورد که یاد نمی گیرد. .

یعنی شما الان فکر کردید که حاج محسن این جمله ی حکیمانه را بابت شوخی و عوض شدن جو جلسه بر زبان راند؟ حاش و کلا! ادامه اش را بخوانید:

در این عملیات بچه ها کلی تجربه کسب کرده اند. باید به آنها فشار بیاورید که قوی بشوند.

یعنی حاج محسن فکر کرده که خلبانی هواپیمای جنگی احتمالا باید چیزی در مایه های رانندگی فرغون باشد. یک لحظه حتی فکر نمی کند که اگر هواپیمای جنگی هدف قرار بگیرد دیگر احتمالا فرصتی برای خلبانش باقی نمی ماند که بخواهد تجربه کسب کند.

در انتها هم عباس بابایی می گوید در همین دو- سه روزی که از آغاز عملیات گذشته فقط 4 فروند هواپیما را با آتش خودی از دست داده ایم 

خلاصه که این روش های مدیریت جهادی به احتمال قریب به یقین پس از تمام شدن دولت تدبیر و امید قرار است که امورات مملکت را به دست بگیرد. بد نیست که از الان با آن آشنا بشوید.

فایل کامل این جلسه را از اینجا دانلود کنید، بخوانید و نکته های اساسی آن را از دست ندهید.

شطرنج از کجا آمده است؟

یک مینیاتور تاریخی درباره بازی کردن شطرنج بین سپاهیان صلیبی و مسلمان در طی جنگهای صلیبی

صحنه ای از یک جنگ محاصره ای

صحنه ی جالبی است از یک نبرد محاصره ای منسوب به کمال الدین بهزاد. اجازه بدهید نگاهی به این نقاشی بیاندازیم:

1- قصاب در حال سربریدن گوسفند/بز در کنار آشپزخانه ی صحرایی. یک نفر هم دارد برای آتش چوب خرد می کند با پا.

2و3- دو سرباز دارای کمانهای صلیبی هستند.

4- توپچی در مرکز تصویر در حال شلیک توپ است. گلوله های حالت چهل پاره دارند و شلیک شده اند قدرت آتش برای خراب کردن دیوار قلعه یعنی صفر.

5- بعضی از مدافعین در بالای دیوار قلعه در حال سنگ انداختن بر روی سر نیروهای مهندسی رزمی

6-هستند که با کلنگ دارند پای دیوار را خراب می کنند. این افراد با استفاده از یک پل موقت چوبی از خندق عبور کرده اند.

7- آب درون خندق شعله ور است. احتمالا از بالا بر روی آن نفت خام یا قیر ریخته و آتش زده اند.

8-9- فرماندهان دو طرف با خیال راحت نشسته اند و آب شنگولی می خورند.

10- نفرات وسط تصویر دارای سپرهای بلند چوبی هستند (مثل بازی کانتر) اما از ابزارهای قلعه کوب خبری نیست.

11- نام نقاش

برای بزرگ شدن تصویر کلیک کنید