چین و موشکهای کروز

شاید گمان کنید که ساختن یک موشک کروز چندان هم مشکل نباشد. یک سرجنگی+یک پهپاد=موشک کروز؛ تنها تصویر ساده ای از موشکهای کروز است. این حقیقت که در عصر سلاح های مدرن تنها کشورهای اندکی دست به ساخت موشکهای کروز زده اند ثابت می کند که ساخت چنین سلاحی سخت تر از آن است که در دید اول به چشم می خورد. برای ساختن یک موشک کروز واقعی داشتن 3 چیز الزامی است:1- یک موتور پرقدرت و در عین حال کم مصرف 2- سیستم ناوبری دقیق 3- سکوی پرتاب مناسب. ظاهرا چینی ها توانسته اند بر تمام مشکلات بالا فائق شوند و اکنون ارتش خلق چین چند نمونه ی مختلف از موشکهای کروز را در زرّادخانه  خود دارد. داستان موشکهای کروزی چینی را در فایل زیر بخوانید. 

ژانگ تائوفنگ

 جنگ کره هم مانند بقیه پر بود از قهرمانها و ستاره ها. از جمله این تک ستاره ها تک تیرانداز ژانگ تائوفنگ بود که زندگی کوتاه وی را در فایل زیر می خوانید.

بر باد رفته

دو فروند تایگر نیروی هوایی آمریکا به همراه یک فروند میگ17 و یک فروند میگ21 که این نیرو در اختیار دارد.

جمع آوری اطلاعات نظامی سابقه ای به اندازه تاریخ جنگ دارد. هر زمان که جنگی درمی گرفته است همیشه کسانی بوده اند که می خواسته اند درباره اهداف، توانایی ها و سلاح های دشمنانشان بیشتر بدانند. هنوز هم- بیش از همیشه- فعالیتهای اطلاعاتی بر پایه شایعه یا به قولی "حدسهای پرورش یافته" قراردارد. گاه این شایعات گفتگوهای خشم آلودی را سبب می شوند. بنابراین، برای اثبات دقت و سلامت اطلاعاتی که درباره دشمن جمع آوری شده اند تنها یک راه باقی می ماند؛ به دست آوردن نمونه های اصلی از تکنولوژی حریف و یا اسناد نظامی وی. از دوران جنگ جهانی دوم به بعد چند کشور در چنین فعالیتهای موفق تر از دیگران عمل کرده اند. داستان دزدی های تکنولوژیک در حوزه نظامی را با هم بخوانیم.

آسیا در عصر توسعه ی تجارت جهانی

قرون وسطی که تمام شد مقارن شد با تهاجم اروپایی ها به همه نقاط جهان. این تهاجم در ذات خود با تهاجم بربرها، مغولها و تاتارها تفاوت داشت. هدف اولیه اروپایی ها بیشتر سلطه تجاری بود تا فتح کشورهای دیگر، هرچند که در نهایت سلطه تجاری آنها با فتح کشورهای گوناگون در قاره جدید، آفریقا و آسیا همراه شد. مقاله تحلیلی زیر مروری است بر داستان گسترش تجارت جهانی در اوایل قرون جدید و نقش کشورهای آسیایی در آن.

وی.زی-551

وی.زی-551 نوعی نفربر زرهی چرخدار است که در ارتش خلق چین با دو کد تایپ-90 و تایپ-92 شناخته می شود و بیشتر در واحدهای پیاده مکانیزه مورد استفاده قرار می گیرد. این زرهپوش تا کنون بازار خارجی خوبی داشته است. در مقاله زیر به ذکر مشخصات این زرهپوش می پردازیم.

موشک ضدکشتی کرم ابریشم

موشک کرم ابریشم یک نمونه چینی از موشک روسی استایکس است. مشخصات آن را در فایل زیر بخوانید.

آخرین سرباز

هنگامی که سرگروهبان شوئیچی یوکویی خود را در جنگلهای گوآم  تسلیم کرد تمامی ژاپن در بهت وحیرت فرورفت. در حقیقت، "آخرین سرباز" جنگ جهانی دوم در سال 1972 ،28 سال پس از تسلیم ژاپن در جنگ جهانی دوم، اسلحه خود را بر زمین گذاشت. شوئیچی بلافاصله به قهرمان ملی ژاپنی ها مبدل شد. هنگامی که ستوان هیرو اونودا در اوایل بهار همان سال در فیلیپین پیداشد توکیو برای او یک هواپیمای جت دربست گرفت تا اونودا بتواند به خانه بازگردد. اما این پایان داستان نبود چرا که اندکی بعد سومین "آخرین سرباز" ژاپنی در یکی از جزایر دورافتاده اندونزی دستگیرشد. حال دیگر ژاپنی ها به جای سربلندی به سرافکندگی دچارشده بودند چرا که معلوم نبود چند تن دیگر از سربازان امپراطوری هنوز در جنگلها و کوه های جنوب شرق آسیا سرگردانند و برای چه می جنگند؟

داستان سربازان گمشده ژاپن در جنگ جهانی دوم را می توانید در اینجا بخوانید. 

پادکست فایل بالا را می توانید از اینجا گوش کنید.

قرض بده تا محتاج خلق نشی

این عکس رو خیلی وقت پیش پیداش کردم ولی حالا که به سلامتی قراره 25 سال با دوستان چینی بزنیم توی سر و کله ی هم انتشارش رو مفید می بینم. همون طور که در عکس می بینید یه اینفوگرافیک هست از جاهایی که چینی ها بهشون پول قرض می دن یا سرمایه گذاری می کنن. همون طور که می بینید تقریا تموم کشورهای درپیت دنیا رو شامل میشه و به ندرت توی اروپا یا آمریکای شمالی اثری ازش پیدا می کنید. پ

چینی مثل ژاپنی ها از جنگ جهانی دوم درس گرفتن و حالا که فرصت ش پیدا شده دارن درس پس می دن. دنیای امروز دیگه دنیای سلطه ی نظامی نیس بلکه باید با اهرمهای اقتصادی آدم بازی سیاسی ش رو جلو ببره. چینی ها به کشورهای فقیر پول قرض می دن و حمایت سیاسی اونها رو می خرن. به همین سادگی و خوش مزگی. البته اهداف دیگه ای هم دارن که توضیح ش بمونه برای اونها که اقتصاد سیاسی خوندن.

پی نوشت1: اولا که ما با چین قرارداد نبستیم و سند همکاری امضا کردیم. فرق ش از آسمونه تا زمین ولی ملت همیشه جو گیر ایران که فرق این دو تا رو نمی دونه طبق معمول برداشتن و شروع کردن پرت و پلا نوشتن توی فضای مجازی که آی کشور از دست رفت و این حرفها.... هر کس بهت گفت کشور از دست رفت بهش جواب بده کشور خیلی وقته از دست رفته تو تازه از خواب پاشدی؟

پی نوشت  2: به فرض محال هم که کشور رو فروخته باشن به چین. به نظر من که خیلی هم کار خوبی کردن.  تاریخ 200 سال گذشته نشون داده که ایرانی جماعت عرضه ی اداره ی کشور ش رو نداره. چه بهتر که اداره کشور رو بدیم به کسانی که عرضه ی خودشون رو ثابت کردن. شاید از قبل حضور و سلطه ی چینی ها ما هم مثل کارگرای بدبخت چینی وضعمون خوب بشه. دست کم تورم رو که عرضه داشتن کنترل کردن کاری که ما 40 ساله فقط شعارش رو دادیم.

قهرمان ملی چین یا قهرمان چین کمونیست؟

دیشب دوباره (برای بار سوم فکر کنم) قهرمان رو دیدم. اینبار به جای تمرکز بر جنبه های اکشن و رزمی فیلم فکرم را متوجه جنبه های فلسفی تر داستان کردم. به نظرم این فیلم یکی از بهترین هدایایی بود که کارگردان بزرگی مثل ژانگ ییمو می توانست به دولت کمونیستی چین اهدا کند.

خلاصه داستان این است که یک آدمکش ماهر برای انتقام از نابودی کشورش به دست امپراطور چین سعی می کند تا با سه نفر دیگر از دشمنان امپراطور هم دست بشود و به درون کاخ امپراطور راهی پیدا کند. ییمو مضمونهای فرعی زیادی را در فیلمش نشان میدهد از جمله رابطه ی بین هنرهای رزمی و خطاطی و موسیقی، روابط استاد و شاگردی و ... اما  مهمترین مضمون فیلم شرایط کشور داری در کشوری مانند چین است. پیام ییمو به بیننده به صورت فهرست وار:

1. آن حاکمان دیکتاتوری را که شما فکر می کنید ظالم و بی ترحم هستند در حقیقت حکمرانهای مردم دوستی هستند که به خاطر عشق عمیقشان به مردم ناچارند تا دست به بعضی از خشونت ها بزنند.
2. کشوری که به دست یه حاکم سلطه گر و متعصب اداره بشود بهتر از کشوری است که در هرج و مرج و شورش به سر ببرد.
3. برای اداره ی کشور چاره ای جز قوانین خشک و اجرای سختگیرانه و منظم آنها نیست.
4. یک حاکم دیکتاتور را هیچ کس درک نمیکند. او همیشه تنها و با رویاهایش زندگی می کند.

دیدن این فیلم به کسانی که دوست دارند صحنه های رنگی و کارت پستالی ببینند توصیه می شود و به کسانی که با هر نوع دیکتاتوری سر ناسازگاری دارند توصیه نمیشود. لازم به توضیح نیست که اگر این گونه دیکتاتوری ها در تاریخ جواب میداد امپراطوری چنگیز و تیمور و .... تا حالا ادامه پیدا کرده بودند. حکومت کردن به ویژه در عصر جدید نیاز به مهارتهایی دارد که در ذهن بزرگترین نوابغ فلسفه و سیاست قبل از رونسانس نمی گنجد.