تاریخچه ی نیروی دریایی عثمانی؛ قسمت پنجم و آخر

قسمت اول

قسمت دوم

قسمت سوم

قسمت چهارم

انحلال (1908–1922)

نبردرزمناو عثمانی یاووز  سلیم.

نیروی دریایی عثمانی مستقر در شاخ طلایی در روزهای آغازین جنگ جهانی اول.

پس از انقلاب ترکان جوان در سال 1908 ، کمیته اتحاد و پیشرفت که حاکم کشور شده بود، سعی در ایجاد یک نیروی دریایی قوی داشت. وضعیت نامناسب ناوگان در هنگام رژه نیروی دریایی در سال 1910 آشکار شد و بنیاد نیروی دریایی عثمانی تأسیس شد تا از طریق کمک های مردمی کشتی های جدید خریداری کند. کسانی که کمک مالی کردند انواع مختلف مدال را با توجه به میزان کمک خود دریافت کردند.

در سال 1910 ، نیروی دریایی عثمانی دو نبردناو پیش از دردناوت  از آلمان خریداری کرد: اس ام اس ویزنبورگ و خواهرش اس ام اس کورفاست  فردریش ویلهلم.

جنگ ایتالیا و ترکیه در سالهای 1911–1912 و جنگهای بالکان در سالهای 1912–1913 برای امپراتوری عثمانی فاجعه بار بود. در جنگ اول ایتالیایی ها لیبی و جزایر دودکانیز در دریای اژه را اشغال کردند و نیروی دریایی ایتالیا در نبردهای پرووزا ، بیروت و خلیج قنفوذة نیروهای دریایی سبک عثمانی را شکست داد. در جنگ دوم ناوگان کوچکتر یونان با موفقیت با نبردناوهای عثمانی در جنگهای دریایی الی و لمنوس درگیر شدند. وضعیت بهتر ناوگان یونان در دریای اژه در طول جنگهای بالکان منجر به آزادسازی تمام جزایرتحت سلطه عثمانی در اژه  ایتالیا شد. همچنین از تقویت و تأمین تجهیزات برای نیروی زمینی عثماانی در شبه جزیره بالکان جلوگیری کرد. تنها موفقیت های نیروی دریایی عثمانی در طول جنگ های بالکان جنگنده رزمناو سبک حمیدیه به فرماندهی رئوف اوربای بود.

پس از جنگ های بالکان عثمانی ها همچنان با یونان درگیر اختلافات ارضی در مورد حاکمیت بر جزایر شمال اژه  بودند. یک مسابقه ی تسلیحاتی بین دو کشور در سال 1913–1914 آغاز شد و با دولت عثمانی با کمک های مردمی دو نبردناو دردناوت به اسمهای سلطان عثمان اول و رشدیه  را سفارش داد. اگرچه استانبول پول هر دو کشتی را پرداخت کرد انگلستان با شروع جنگ جهانی اول در آگوست 1914 آنها را مصادره کرد. این امر سبب عصبانیت مردم عثمانی شد. امپراتوری آلمان از موقعیت استفاده کرد و نبردرزمناور اس.ام.اس گوبن و رزمناو سبک اس.ام.اس برسلاو به داردانل فرستاد و وارد خدمت نیروی دریایی عثمانی کرد.  این حوادث در ترغیب عثمانی برای ورود به جنگ جهانی اول در کنار قوای محور نقشی اساسی داشت هرچند که آلمان و عثمانی قبل از پیمان شکنی انگلیس با هم یک پیمان  اتحاد نظامی مخفی امضا کرده بودند.

جنگ جهانی اول و پس از آن

اولین اقدام نظامی عثمانی در جنگ جهانی اول حمله ی غافلگیرانه نیروی دریایی  در 29 اکتبر 1914 به سواحل دریای سیاه روسیه بود. این حمله روسیه، انگلیس و فرانسه را بر آن داشتن تا علیه امپراتوری عثمانی اعلام جنگ کنند. در طی جنگ جهانی اول ، نیروی دریایی عثمانی با  متفقین در مدیترانه و دریای سیاه درگیرشد.

معاونت ملی یک قایق اژدرافکن بود که در  سالهای 1910 تا 1923 در خدمت عثمانی بود و نبردناو جالوت را در نبرد گالیپولی. معاونت ملی در طی درگیری های دریایی با ایجاد اثر دومینویی باعث شکست استراتژی متفقین شد.

شمای کشتی های جنگی نیروی دریایی عثمانی ، همانطور که برای سال 1914 پیش بینی شده بود.

در سال 1915 و در نبرد گالیپولی ناوگان انگلیس و فرانسه بهخاطر  استحکامات سنگین ترکها در ورودی تنگه ی داردانل، مین ریزی ترکها در دریا و مقاومت شدید سربازان ترک در خشکی، دریا و هوا نتوانستند  از تنگه عبورکنند. در طول نبرد زیردریایی انگلیسی HMS E11 یکی از نبردناوهایی که عثمانی در سال  1910 از آلمان خریده بود را غرق کرد.

در آخرین سال جنگ جهانی اول رزمناو برسلاو، که نام میدیلی بر آن گذاشته بودند، در حالی که از مأموریت بمباران جزیره ی لمنوس یونان برمی گشت ، در میدان مین گرفتار شد و پس از برخورد به پنج مین غرق شد ضربات متوالی مین در حین انجام مأموریت ، میدیلی به همراه گوبن، که حالا سلیم یاووز نام داشت، موفق شده بودند تا در این مأموریت علاوه بر بمباران مواضع متفقین ناوهای جنگی انگلیس اچ.ام.اس راگلان و اچ.ام.اس ام-28 و یک فروند کشتی باری را نیز غرق کنند. سلیم یاووز به یکی از فعال ترین کشتی های جنگی عثمانی در طول جنگ جهانی اول تبدیل شد. این کشتی  با یکی از نبردناوهای دردناوت روسی از کلاس امپراتریس ماریا درگیر شد، تعدادی کشتی جنگی و کشتی حمل و نقل روسیه و انگلیس را غرق کرد و بسیاری از بنادر دریای سیاه و دریای اژه را بمباران کرد.

پس از پایان جنگ جهانی اول  متفقین  نیروی دریایی عثمانی را منحل کردند و کشتی های بزرگ ناوگان عثمانی تحت کنترل کشتی های جنگی متفقین به جزایر پرنس در دریای مرمره منتقل شده و یا در شاخ طلایی محبوس شدند. برخی از آنها نیز از خدمت بازنشسته شدند.

پس از استقلال جمهوری ترکیه در سال 1923 ، بعضی از کشتی های باقی مانده ی ناوگان سابق تعمیر و نوسازی شدند و چند فروند کشتی و زیردریایی  جدید خریداری شد.

ترجمه ی آزاد از اینجا.

تاریخچه ی نیروی دریایی عثمانی؛ قسمت سوم

قسمت اول

قسمت دوم

رکود (1683–1827)

کشتی توپدار عثمانی در قرن هجدهم.

 در  قرنهای 17 و 18ام ، عملیات ناوگان عثمانی عمدتا به دریای مدیترانه ، دریای سیاه ، دریای سرخ ، خلیج فارس و دریای عرب محدود شد. جنگ طولانی مدت عثمانی و ونیز در سالهای 1645–1669 با پیروزی عثمانی و تسخیر کرت به پایان رسید، و این اوج قلمرو امپراتوری عثمانی بود. در سال 1708 آرزوی قدیمی دیگری ، فتح اوران (آخرین سنگر اسپانیا در الجزایر) محقق شد.

قرن هجدهم ، با تعداد زیادی ناکامی  و پیروزی، برای ناوگان عثمانی یک بن بست بود. پیروزی های مهم نیروی دریایی عثمانی در این دوره شامل باز پس گیری مولداوی و آزوف از روس ها در سال 1711 بود. جنگ عثمانی و ونیز در سالهای 1714-1718 باعث باز پس گیری موریا از ونیزی ها و از بین رفتن آخرین سنگر آنها در اژه شد.

با این حال ، در طول جنگ روسیه و ترکیه از 1768 تا 1774 ، ناوگان عثمانی در نبرد دریایی چشمه (1770) منهدم شد. در جنگ بعدی روسیه و ترکیه (1792-1787) بازهم  عثمانی شاهد شکست های دریایی زیادی از ناوگان دریای سیاه روسیه به فرماندهی دریاسالار فئودور اوشاکوف بود.

در طول جنگ استقلال یونان (1829-1821) ، نیروی دریایی شورشیان یونانی، متشکل از کشتی های بازرگانی تغییر یافته، در ابتدا برتری نیروی دریایی عثمانی را در اژه به چالش کشیدند و قلعه های عثمانی را در موریا مسدود کردند و به تصرف آنها توسط نیروهای زمینی یونان کمک کردند. در پی مداخله  مصر در سال 1824 ، ناوگان بسیار برتر عثمانی-مصری تحت فرماندهی ابراهیم پاشا برتری یافت و با موفقیت به کرت و موریا حمله کرد و تا ورود ناوگان مشترک انگلیس-فرانسه-روسیه که  بیشتر نیروی دریایی عثمانی-مصر را در جنگ ناوارینو در سال 1827منهدم کرد، دست بالا را داشتند.

ترجمه ی آزاد از اینجا.

تاریخچه ی نیروی دریایی عثمانی؛ قسمت اول

امپراطوری عثمانی در سال 1324.

فتح جزیره امرالی در دریای مرمره(1308 م.) اولین گام عثمانی های برای تبدیل شدن به یک قدرت دریایی در حوزه ی مدیترانه بود. ناوگان عثمانی در سال 1321 برای اولین در تراکیه نیرو پیدا کرد. اولین قلعه ی عثمانی ها در خاک اروپا در سال 1351 م. و دومی در سواحل آسیایی تنگه ی استراتژیک بسفر و در نزدیکی قسطنطنیه در سال 1352 م. ساخته شدند. هر دو ساحل تنگه ی استراتژیک داردانل نیز توسط عثمانی ها فتح شد.  در سال 1373 م. اولین عثمانی ها در سواحل مقدونیه در دریای اژه پیاده شدند و در خاک اروپا پیشروی کردند.  در سال 1366 هم سالوینیک را محاصره کردند.  فتوحات عثمانی ها در سالوینیک و مقدونیه در سال 1387 به پایان رسید. بین سالهای 1387 و 1423 ناوگان عثمانی  به گسترش  امپراتوری عثمانی در شبه جزیره ی  بالکان و سواحل دریای سیاه آناتولی کمک کردند. به دنبال اولین حمله به مستعمرات ونیز در موره، اولین جنگ عثمانی و ونیز (1423–1430م.) آغاز شد. در این جنگ، نیروی دریایی عثمانی با فتح سینوپ (1424م.) ، ازمیر (1426م.) و بازپس گیری مجدد سالوینیک از ونیزی ها (1430م.) همچنان به گسترش امپراتوری عثمانی در دریای اژه و دریای سیاه کمک کرد. آلبانی نیز با عملیات آبی-خاکی بین سالهای 1448 و 1479 توسط ناوگان عثمانی دوباره تصرف شد.

امپراطوری عثمانی در سال 1451 میلادی.

ترجمه ی آزاد از اینجا.